مطالعات امکان سنجی استفاده از اسکله های شناور در حمل و نقل مسافری

سفرهای دریایی و بهره گیری از زیبایی های جزایر و چشم اندازهای ساحلی از جذاب ترین فعالیت ها برای مسافرین و گردشگران داخلی و خارجی است.

ایران نیز با داشتن تقریبا 3 هزار کیلومتر نوار ساحلی و جزایر متعدد، ملزومات طبیعی برنامه ریزی برای جلب گردشگران و مسافران دریایی را داراست.

علاوه برآن ساکنین جزایر که برای تامین نیازمندی های روزانه خود محتاج شهرهای سرزمینی – نظیر بندرعباس و بوشهر- هستند نیز نیازمند امکانات سفر دریایی برای مقاصدشان هستند.

متاسفانه تاسیسات پهلوگیری مسافری ایران برای تامین نیازهای موجود مناسب نیست. علت این شکاف شرایط نامطلوب دریا در مجاورت مناطق مسکونی و نیز قیمت بالای احداث تاسیسات ثابت پهلوگیری،

به ویژه برای شناورهای متوسط و کوچک یا قایق های تفریحی است. یکی از راه های دست یابی به تاسیسات پهلوگیری اقتصادی، بهره گیری از سازه های شناور است

که به طور گسترده ای در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. این اسکله های ساده، عموما از تعدادی پانتون فلزی، بتنی، پلی اتیلنی و یا نئوپرینی، راه دسترسی و سیستم مهاربندی در برابر نیروهای جانبی و قایم تشکیل می شود.

در این مطالعات، به منظور بررسی امکان سنجی بهره گیری از اسکله های شناور برای مقاصد مسافری در نوار ساحلی ایران، شرایط کنونی و نیازهای آتی فعالیت های مسافری دریایی مورد بررسی قرار گرفته است.

بررسی های فنی و عملکردی گونه های مختلف اسکله های شناور، موجب شناخت شاخص های اصلی در طراحی و نصب اسکله های شناور مسافری شد و بر مبنای این شاخص ها

و با در نظر گرفتن شرایط مختلف نوار ساحلی، سه منطقه برای آزمایش الزامات طراحی سازه های شناور در سواحل کشور انتخاب گردید. در ادامه، طراحی اولیه ای با استفاده از پانتون های شناور

برای نواحی منتخب بندرگاه هرمز، ساحل پهل و مجموعه بندری آفتاب انجام پذیرفت. الزامات فنی و بررسی هزینه ها به خوبی نشان می دهد که

اسکله های شناور در توسعه توان مسافری بنادر کشور تاثیرگذار بوده و راه حل ارزانی برای تجهیز سواحل ایران، به ویژه در خصوص بنادر دارای تاسیسات حفاظتی به شمار می رود.