مطالعات امکان سنجی بندر بزرگ بوشهر

حمل و نقل کالا به عنوان يک بخش خدماتي، سهم قابل توجهی از اقتصاد دنيا را به خود اختصاص داده است. در اين ميان حمل و نقل دريايي به عنوان گسترده ترين شيوه جا به جاي کالا، اهميت شاياني دارد.

بديهي است که کشورهاي غربي براي استفاده از اين گونه حمل و نقل، يا بايد مستقيماً به آبهاي آزاد دسترسي داشته باشند يا از طريق کشورهاي واسطه، به صورت ترانزيت کالاهاي خود را وارد يا صادر نمايند.

اين امر، اهميت فراوان کشورهاي واسطه را نشان مي دهد. خوشبختانه ايران در اين زمينه از موقعيت جغرافيايي بسيار ويژه اي برخوردار است.

اتصال ايران به اقيانوس هند و آبهاي آزاد از طريق سواحل گسترده خليج فارس و درياي عمان در جنوب، هم مرزي با کشورهاي مستقل مشترک المنافع در شمال (که به دريا دسترسي ندارند)،

همسايگي با کشور ترکيه که به واسطه درياي سياه و درياي مديترانه با کل کشورهاي اروپا همجوار است و نهايتاً ارتباط زميني با کشورهاي جنوب و مرکز آسيا،

ايران را از قديم به چهار راه آسيا، آفريقا و اروپا تبديل نموده است. اين ويژگي استثنايي در طول تاريخ حتّي در خلق و خوي مردم ايران نيز که عمدتاً از طريق دادوستد و بازرگاني روزگار گذرانده اند،

اثر گذاشته و آنها را بسيار مهمان نواز، شريف و امين نموده است.