پروژه مطالعات ارزیابی فنی و امکان یابی توسعه پایانه ها و لنگر گاههای نفتی بنادر تجاری کشور

نظر به اینکه بنادر بزرگ تجاری کشورعمدتا دارای پایانه ها و لنگرگاههای نفتی مهمی می باشند و وجود زیر ساخت های مهمی نظیر موجشکن ها، راه های دسترسی دریایی، علائم ناوبری و ...

ظرفیت های ارتقاء عملکردی و همچنین توسعه این پایانه ها و لنگر گاهها می توانند نقش بسیار مهمی را در اقتصاد محلی ملی ایفا نمایند.

این مطالعات موضوع ارزیابی فنی پایانه ها و لنگرگاههای نفتی موجود در بنادر مهم تجاری کشور و امکانیابی کلی توسعه آنها با توجه به ظرفیت های جهانی و استعدادهای بنادر تجاری کشور را مورد بررسی قرار داده است

و راهکارهای محوری را برای چگونگی بهسازی و توسعه اسکله های نفتی در مجموعه های بنادر تجاری کشور را مشخص می نماید.

این پروژه که از سوی سازمان بنادر و کشتیرانی در فروردین ماه سال 1386معرفی شده است شامل دو بخش می باشد

که در بخش اول آن بازار موجود انرژی و بازار نفت در سطح جهانی و تخمین‌های صورت‌گرفته جهت پیش‌بینی بازار آینده مورد بررسی قرار گرفته است

و حجم عملیات نفتی که در آینده در بنادر ایران اتفاق خواهد افتاد بر اساس الگوی گذشته و حال، پيش بيني‌هاي اوپك، پيش بيني هاي آژانس بين المللي انرژي تخمین زده شده است.

در ضمن در صورت انتقال نفت قزاقستان به عنوان مهمترين كشور منطقه درياي خزر، از طريق ايران احجام تبادلات نفتي در بنادر به دست آمده است.

میادین نفت و گاز در ایران و خطوط انتقال آنها

بخش دوم مطالعات مربوط به شناخت وضعیت موجود لنگرگاههای نفتی بنادر تجاری و تخمین ظرفیت واقعی آنها با توجه به شرایط موجودشان است.

گام اول در این رابطه برگزیدن بنادر دارای لنگرگاه نفتی از میان کل بنادر کشور است.

در این راستا کلیه بنادر، موقعیت و نوع فعالیتشان از طریق بازدیدهای میدانی بررسی شد

و از آن میان بنادری که دارای حداقل یک اسکله نفتی بودند انتخاب شده و آمار حجم فعالیت های آنها مورد مطالعه قرار گرفت.

خط لوله انتقال مواد نفتی در بندر نوشهر

پس از آن، از روی آمارهای انتشاری از سوی اوپک و آژانس بین اللمللی انرژی میزان فعالیت نفتی پیش بینی شده بنادر ایران طی دو دهه آینده تخمین زده شده

که در این میان برخی از این بنادر قادر به پاسخ گویی به این ظرفیت مورد نیاز نمی باشند

که در راستای تامین ظرفیت مورد نیاز آنها دو راهکار عمده برای آنها پیش بینی شده است.

راهکار اول رساندن حجم تبادلات نفتی در وضعیت موجود به حداکثر پتانسیل هر اسکله، که لزوم اجرای این راهکار تقریبا در کلیه اسکله ها احساس می شود و راهکار دوم که در صورت کارا نبودن راهکار اول لازم الاجراست

شامل توسعه فیزیکی پایانه ها در بخش انتقال مواد نفتی اعم از افزایش اسکله، افزایش قابلیت پهلوگیری کشتي‌هاي با تناژ بالاتر، افزایش تجهیزات تخلیه و بارگیری، افزایش ظرفیت ذخایر و... می باشد.